Deze week keek ik soms wat onwennig toe bij de publieke gesprekken met de dichters, maar het interview van Maghiel van Crevel met de Chinese dichters Bei Dao en Yang Lian over ballingschap en de gebeurtenissen in 1989 op het Plein van de Hemelse Vrede, was fantastisch. Van Crevel was scherp en legde de verbannen dichters op vriendelijke wijze en in goed Engels het vuur aan de schenen, waarbij de dichters ook scherpe antwoorden gaven.
Toen ze beweerden dat ze teleurgesteld waren in de huidige Chinese poëzie, reageerde de Poolse dichter Piotr Sommer met het verhaal van de uit ballingschap teruggekeerde Poolse grote schrijvers (zoals Milosz) die weliswaar werk maakten dat erg geschikt was om te vertalen en dat groot succes had geoogst in het buitenland, maar dat door de jongere generaties Poolse dichters voornamelijk als saai werd ervaren, onder andere omdat de taal van de bannelingen zo weinig in contact leek te staan met de ontwikkeling van de taal in het land waar ze zo lang niet meer welkom waren geweest.
Zowel Bei Dao als Yang Lian herkenden zich niet in het beeld en zeiden dat er in het Chinees, wellicht omdat het om een totaal ander schrift gaat, slang en straattaal geen plaats of invloed hebben in de literaire taal.
Helaas kon ik niet beoordelen of ze daar gelijk in hadden.
Tijdens het hele festival worden traditioneelgewijs foto's gemaakt door Pieter Vandermeer en Tineke de Lange die op de hoge ramen van de Schouwburg worden geplakt. Je krijgt door de week heen daardoor een prachtige herinnering en blik op het festival. De fotograaf zelf blijft dan vaak uit beeld. Daarom hieronder een foto van Pieter:
Hieronder een voorbeeld van de muur met daarvoor Piotr Sommer en ondergetekende:
Straks presenteer ik de uitkomst van de vertaalworkshops rondom het werk van L.F. Rosen en Sigitas Parulskis, waarbij vertalingen worden voorgelezen in het Duits, Engels, Fries, Gronings, Herbreeuws, Litouws en Wit-Russisch (16.00 uur tuin Cafe Floor) en vanvond presenteer ik een internationaal programma met dichters uit Ierland, Rusland en Engeland, namelijk Matthew Sweeney, Vera Pavlova en George Szirtes. Ze lezen gedichten voor die soms behoorlijk naargeestig kunnen zijn, gedichten die bovendien niet zelden over de dood gaan, waarbij we zo nu en dan op het kerkhof gaan kijken waar ‘tongen geplant staan als weelderige struiken van stilte’ om met de woorden van George Szirtes te spreken.
Het is tot nu toe een mooi festival geweest, waarbij door de grotere publiciteit er meer drukte is en ook meer sfeer. Het vuur was misschien niet helemaal weg, maar het is nu weer helemaal terug.
Maanden geleden vond de dichter F. Starik het nodig om tegen directeur Bas Kwakman, die toen net de verkiezing van de Dichter des Vaderlands mede had georganiseerd, te zeggen: 'Dus jij bent de klootzak die dit op zijn geweten heeft.'
Ik was op dat moment natuurlijk ook niet helemaal tevreden met de gang van zaken rondom die verkiezing (logisch als je verliest, zullen jullie zeggen), maar schrok toen van die woorden.
Gelukkig gaan ze nu op voor de organisator van een succesvol, spannend en goed bezocht Poetry International.
Ik zal het vanavond eens tegen hem zeggen!
Reacties