voor de kat
de wereld staat in brand en ik speel viool
met wat men in mijn hoed smijt
financier ik de fabriek
die violen maakt
de wereld staat in brand en ik speel viool
ik geef je geen roosje mijn roosje
ik geef je een viooltje mijn viool
want de wereld staat in brand
de wereld staat in brand en ik speel viool
ik plant geen bloem
in de loop van je geweer
ik geef je een viool
de wereld staat in brand en ik speel viool
ik bak de viool
ik frituur de viool
ik flambeer de viool
de viool staat in brand en ik speel viool
De laatste maanden heb ik met interesse, maar ook met enige ergernis de reacties op het boek De revanche van de roman van Thomas Vaessens gelezen. Het lijkt mode te zijn om Vaessens te bashen en hem als academische literatuurdictator te bestempelen, terwijl hij wat mij betreft zijn nek uitsteekt en gewoon een mening verkondigt (Ik zie geen UVA-ME langs de huizen van schrijvers marcheren).
Ondertussen staat er op het blog http://literatuurinamsterdam.blogspot.com/2009/08/bij-het-begin-van-het-academisch-jaar.html#comments een aantal interessante reacties op een lezing van Vaessens over het nut van poëzie Dada en meer, die op Facebook door Gerrit Komrij worden afgedaan als 'navelstaarderig, eclectisch, elitair, zelfverheerlijkend, klagerig, zweverig geouwehoer van theetantes', waarna een aantal andere theetantes aldaar hun reacties geven, die overigens net zo goed de moeite van het lezen waard zijn (http://www.facebook.com/home.php#/profile.php?id=1444910771&ref=nf).
Je zou het hele stel willen uitnodigen voor een Tea Party, maar dat is weer een heel ander verhaal:
Reacties