ECHT
wij weten niet waar we aan beginnen als we beginnen
verbazen ons over wat er uit de verhuisdozen komt
willen niet weten waar we aan beginnen
het karton bewaren we achter een kast in de gang
uitgevouwen dieven van de nacht mogen ze meenemen
vuilnismannen niet
denken te menen waar we aan beginnen
kunnen niet weten waar we mee thuiskomen
of waar we het achterlaten
spreken ergens te laat af het niet meer te doen
en stoppen het te doen
het is een druppel op een lauwwarme plaat
die niet sist maar langzaam verdampt
we verdwijnen tussen de randen
je herinnert je niet alleen de mooie dingen
je herinnert je het verkrampte gezicht de woede ziekte
vermoeidheid het vergelen
wij weten niet waar we aan beginnen
moeten kiezen en kibbelen over wat er mee
of naar de kringloop gaat
gaan aan elkaar voorbij
voegen gezichten toe aan de carrousel
beginnen opnieuw
menen het dan pas echt
Dit is het zesde gedicht in Binnenwereld Buitenwijk Natuurlijke Omstandigheden (Cossee, sept. 2015). Het werd geschreven voor het tijdschrift Tirade (nr. 454) dat op 1 mei 2014 verscheen. Centraal stonden "nieuwe liefdesgedichten en vertaalde liefdespoëzie".
Meer over dat nummer op www.tirade.nu/
Voor het beeld van de "caroussel" ben ik dank verschuldigd aan de schrijvers van de serie 'Friends'. Ik meen dat Chandler daarin iets zegt over alle vrouwen war hij wel 'iets' voor voelt en die hij zich op eenzame momenten met de handen onder de dekens voor zijn geestesoog haalt.
De afbeelding bij de opname is afkomstig van raipun.deviantart.com. De kunstenares is Christiane Vleugels -christianevleugels.com/