IK GEEF JE HET WOORD
een man luistert naar de vogels
maar dan net iets langer dan jij en ik
hij neemt het gezang op
en rekent uit hoeveel sneller
het hart van de vogel klopt
hij luistert naar de vogels
hij luistert naar de mens
hij neemt de tijd
en vertraagt
de opname
de vogel zingt nu laag en langzaam
de opgenomen vogel heeft de hartslag
van een mens
en de mens zingt de trage vogel na
rustig loopt hij het bos in met een luidspreker
en een opnameapparaat
hij voert de snelheid van de opgenomen mens op
totdat zijn hart net zo snel klopt
hij wacht
en de vogel antwoordt
de vogel heeft hem verstaan
dat vertelde een vriend me
ik heb hem verstaan
Dit is het vierde gedicht in de bundel 'Binnenwereld Buitenwijk Natuurlijke Omstandigheden' (Cossee, sept. 2015).
Van 2008 t/m 2013 schreef ik gedichten voor het EO radioprogramma 'Dit is de dag' dat op weekdagen werd uitgezonden op Radio 1. Later kwam daar 'Dit is de zondag' bij, waarbij er in plaats van meerdere gasten uit het nieuws, één gast centraal stond. Voordeel van het schrijven voor die uitzendingen was dat je meer tijd had. Bij 'Dit is dag' moest je het gedicht binnen een uur of twee schrijven. Bij 'Dit is de zondag' had je vaak zo rond de vijf dagen de tijd.
Op 10 juni 2012 was schrijfster Mariët Meester te gast. "Meester groeide op in Veenhuizen: een dorp waar honderden gevangenen woonden. Vriendinnetjes die er niet woonden, vroegen haar vaak of ze niet bang was voor deze gedetineerden. Mariët Meester kon die vraag naar eer en geweten met 'nee' beantwoorden. Ze keerde vorig jaar tijdelijk terug naar dit dorp om inspiratie op te doen voor een boek over dit Drentse gevangenisdorp. Gesprekken met andere oud-bewoners leverden talloze anekdotes en andere bijzonder verhalen op."
Voor dit gedicht liet ik me inspireren door een verhaal dat Kees Wennekendonk me vertelde en het feit dat Mariët Meester voor haar boeken vaak lange tijd doorbrengt met de gemeenschappen die zij beschrijft, zoals bijvoorbeeld de Roma. Muzikant, kunstenaar en brillenmaker Wennekendonk had tijdens een van zijn Utrechtse Pindaconcerten (www.keeswennekendonk.nl/pinda/index.html) bioloog en filosoof Thijs van Vuure te gast gehad die hem vertelde over het experiment met de vogels dat ik hierboven beschrijf. Op zijn website kun je het goed in werking zien www.thijsvanvuure.nl/
Overigens werd dit gedicht eerst door de EO geweigerd. Ze vonden het te ontoegankelijk of ze vonden de link met Meester niet duidelijk. Ik schreef een tweede gedicht. Om onverklaarbare redenen zonden ze toch 'Ik geef je het woord' uit.
Meer over Mariët Meester op: www.marietmeester.nl/
P.s. Matthijs Deen interviewde de vogelman voor een radio documentaire.
"De vogelman
Al vanaf zijn vroege jeugd wilde Thijs van Vuure niets liever dan met vogels praten. Urenlang kon hij op het boerenerf van zijn grootvader zitten turen naar de bosuil in de kastanje, of fluiten naar de duiven bij het kippenhok, in de hoop dat ze niet zouden opvliegen, maar terugroepen. Hij droomde ervan zo vertrouwd te worden met de vogels, dat ze zich zouden laten oppakken en aaien. Maar de vogels vlogen op als hij te dichtbij kwam, geen roodborst, merel of winterkoning beschouwde hem als soortgenoot en geen duif liet zich oppakken, hoe hard hij ook probeerde hun zang te imiteren.
Pas toen hij voor de eindscriptie biologie op de universiteit onderzoek deed naar de taal van zebravinken, vond hij een manier om met vogels te praten. En nu, na twintig jaar zoeken en proberen, weet Thijs van Vuure de taal van de vogels zo goed te spreken, dat ze naar hem toekomen en hem als soortgenoot beschouwen."
Bron: http://www.npodoc.nl/documentaires/series/radio-doc/2014/verplicht-vrije-seks--de-vogelman.html