POKON JA!
bijna in bloei de japanse kers
voor het raam van je kamer
waar ik de seizoenen zag
en bijna bezweet de geverfde planken
van de ondergrondse danstent
waar wij verdacht vaak water bestelden
vanwege de pillen
je moet met je hoofd omhoog dansen
niet zo naar de punten van je schoenen staren
zei je
en ik keek omhoog
met een chemische glimlach
op mijn gezicht
ken nu de ijzeren geraamtes tussen de lampen
de zwarte plafonds en de amsterdamse grachten
waar jij me een eerlijke en wrede vraag stelde
over nietzsche’s bejahung des lebens
daar is het altijd om gegaan
over ja en welk leven dan wel
over de japanse kers voor je kamer
bijna in bloei
en stof dat we omhoog stampen
van tussen de planken
Dit is het derde gedicht uit Binnenwereld Buitenwijk Natuurlijke Omstandigheden (Cossee, sept. 2015). Ik schreef het voor het huwelijk van een goede vriend die in de jaren negentig mij de ogen opende door zijn vriendschap en de introductie van enkele chemische hulpmiddelen. Ik wil hiermee niet zeggen dat iedereen aan de XTC moet. Het is vanzelfsprekend dat je daarmee voorzichtig moet zijn. Het heeft mij destijds geholpen om het leven weer te zien zitten en het heeft me bewust gemaakt van hoeveel liefde ik kon voelen.
Over Nietzsche en de 'bejahung' kun je meer lezen via onderstaande link:
en.wikipedia.org/wiki/Nietzschean_affirmation
Toen wij het erover hadden, ging het geloof ik ook over Mulisch en of je 'ja' zou zeggen tegen het eeuwige leven. Dat dat misschien wel een plicht was.
We waren jong, maar ik blijf het een mooie vraag vinden.
Ik neem deze gedichten op voor luisteraars en lezers, maar ook voor mezelf. Bij Bang voor de bal (Cossee, 2007) heb ik dat eerder gedaan, al heb ik die opnames toen niet meteen gedeeld. Bij de eerste exemplaren gaf ik wel een cd met de voordrachten erbij mee. Tijdens die opnames kwam ik vaak achter kleine oneffenheden in het gedicht die ik daarna aan heb gepast. Dit is het eerste gedicht van de nieuwe bundel waarbij ik dat nu ook heb gedaan. Waar nu 'pillen' staat, stond eerst 'xtc' (dat trok qua klank te veel aandacht en was misschien ook te expliciet). Verder is er een 'die' voor 'kamer' terugveranderd in 'je'. Dat zijn kleine dingen waar ik alleen maar achterkom door het gedicht op te nemen en terug te luisteren.