Wat optredens betreft, ben ik niet al te kieskeurig. Een optreden in een hot tub samen met publiek en collega's op Nieuwjaarsdag tussen winkelend publiek te Utrecht, vond ik prima. Een beetje gedichten lopen schreeuwen door de trein tussen Arnhem en Nijmegen, was te doen. Met een wit pak aan de deelnemers aan een Friese wandeltocht oproepen dat het geen zin had en dat ze beter om konden keren; geen enkel probleem. Ik doe kortom veel, misschien te veel, voor het geld en de roem.
Willie Darktrousers beschildert het raam - http://williedarktrousers.nl/
Afgelopen zaterdag mocht ik aantreden in een oude snackbar in Leeuwarden. Heksenhamer en Bastard Sugar organiseerden daar een aflevering van Leeuwarden Draait Door, een geslaagde persiflage op De Wereld Draait Door. In plaats van flashy lcd-schermen stonden er oude beeldbuizen door de snackbar verspreid; filmpjes werden heerlijk klungelig ingestart vanaf een laptopje en achter de bar stond Magere Hein vanuit een doodskist blikjes bier uit te delen.
Voor aanvangsttijd kwam er een verwarde man binnen met een verwaarloosd gebit. Misschien kwam hij af op de Afrikaanse muziek die binnen gedraaid werd of dacht hij dat er een nieuwe coffeeshop was geopend. Hij maakte een dansje en vroeg om wat geld, maar daarvoor moest hij later terugkomen. Een half uur later nam hij met een joint in zijn hand onder applaus ineens plaats voor de camera.
Het duo Douwe Dijkstra en Sytse Sneekweek probeerden de man te interviewen. Hij bleek een dealer te zijn die bij zijn klanten en de politie bekendstaat als Jimmy. Die naam was waarschijnlijk makkelijker te onthouden dan zijn Arabische naam. Jimmy leek de vragen maar half te begrijpen. Hij lachte en wij lachten mee, maar het voelde ongemakkelijk.
Aan het einde van het gesprek stelde Dijkstra voor om met de pet rond te gaan voor Jimmy. Ik had er twee euro in kunnen gooien, maar koos ervoor om mij te beperken tot zeventig cent. Anderen waren ruimhartiger. Dijkstra en Sneekweek vroegen Jimmy wat hij ervoor ging kopen. Het antwoord was drugs. Er werd nog wat gegrapt over hoeveel hij kon krijgen voor de ingezamelde tien euro en toen was Jimmy vertrokken.
Zelf heb ik er tijdens mijn interview met beide heren ook nog een grap over gemaakt, maar onderweg bleef het voorval door mijn hoofd spoken. Had Jimmy nooit gevraagd mogen worden? Was zijn bijdrage een persiflage op emo-ramptoerisme in de media? Of Nam de organisatie van Leeuwarden Draait Door hem eigenlijk juist heel serieus?
Ik was er nog niet uit toen ik 's avonds in de Oude Hortus te Utrecht mijzelf in een waadpak hees en in een vijver stapte. Ik ging aan het werk en droeg voor tussen de bladeren van de Victoria Amazonica, de grootste waterlelie ter wereld. Ik doe veel.
Deze column verscheen eerder in de Leeuwarder Courant - www.lc.nl