Dit gedicht van Naji Rahim in het Arabisch is opgenomen in "De eerste bloemlezing van de Nederlandse poëzie - 101 gedichten uit het Koninkrijk van 1945 tot nu" (Querido, november 2022). Het komt oorspronkelijk uit "Dwaallicht. Tien Iraakse dichters in Nederland" (Passage, 2006) en werd vertaald door Jan Jaap de Ruiter.
In de bloemlezing staat door een misverstand helaas maar een deel van het gedicht en dan alleen in het Nederlands. Hieronder het volledige origineel en de complete vertaling.
في مطعم هولندي
ناجي رحيم
تُمْطُرُكَ الأصواتُ على وقـْعِ الملاعقِ والصحون
ضحكاتُ النّاس ورؤوسُهُم المنتشيةُ بمواعيدِ الشمسِ على السّاحلِ
حيثُ أجسادُ الملائكة تتداعكُ في الطريقِ إلى الجنّة
الصحونُ تتزاحمُ
ورأسُكَ يكتظُّ بغليانِ المشهد :
ثمّةَ مَن يُداعبُ كلبةَ الربّ
وهي تقعي نشوى على قدميه
ثمّةَ مَن يبتسمُ للّاشيء
ثمّة مَن يتطلّعُ عبرَ النافذة
فرحاً يضمُّ خَدَرَ الشوارعِِ في عينيهِ والوجوهَ القّانعة
الملاعقُ تحفرُ في الصحون
وفي رأسِكَ تحفرُ الهموم
lekker ( ليكر) *
وتدعوكَ اللياقةُ أن تهمهمَ أيضا
أنْ echt lekker ( أيخت ليكر) *
شاحنةُ الروحِ تزمجرُ
أنا هناكَ
مدائنُ
حشدٌ من المصائرِ يحترق
هل أنا هناك ؟
عبرَ ندى الكؤوس أرمقُ وجوهَ الأحبّة
ماذا؟
عبرَ ندى الكؤوس أرمقُ ..
يا إلهَ الحيرة ِ
فلأدعْ كلّ اللياقاتِ جانباً
وأغادرْ
لأرمي عهودي كلّها في المرحاضِ
وأغادر
فالأرضُ في رأسي لا تكفُّ عن الدوران
ولأغفرَ لي بعد الذي صارَ وما يصيرُ
يكفي أني شوارعُ من اعتذار
إذن
أبتاعُ الآنَ قنينةً من العرق
وأخرى أيضا
يا أنتَ
عبثٌ أن تستمرَّ هكذا
في مطعمٍ مع أناسٍ لا يعرفونَ شيئا عن هذا الذي يركضُ في رأسِكَ
وإن عرفوا فليسَ هو المكان
أمدّ ُ يدَ القلبِ نابشا خاصرةَ الوقت ِ
علّ الهواجسَ تهدأ ُ
على وقـْع ِالضحكاتِ البريئةِ
تركضُ بغالُ الحزن
فأديرُ الرأسَ محدّقا في الوجوهِ ثمّ أبتسم
أمدُّ يدَ القلبِ نابشا خاصرةَ المكان
علّ الهواجسَ تهدأ ُ
هيمممم echt lekker ( أيخت ليكر) *
تومئُ برأسكَ
محاولا إيقافَ البغال ِالراكضة
وتستجدي ابتسامة ًمن أجل أنْ تبدو حصيفاً
ومُقـْنِعا
* مفردات هولندية، تعني حقا شهي، جيّد، رائع ..، تستعمل يوميا وفي مناسبات مختلفة، مع الطعام، حالة الجوّ، الصحة الخ
In een Hollands Restaurant
De geluiden regenen op je samen met het neerleggen van
borden en lepels
Het lachen van mensen wier hoofden bedwelmd zijn door
de zonnetijden aan de kust
Waar de lichamen van engelen elkaar schrobben
Op weg naar het paradijs ...
De borden worden opgestapeld
Terwijl je hoofd vol is met dat gloeiende tafereel
Daar is iemand die de hond van de eigenaar aait die
verdoofd aan zijn voeten ligt
Daar is iemand die naar het niets glimlacht
Het afschrikwekkende niets...
Daar is iemand die uit het raam kijkt
Vrolijk neemt hij de aangename lusteloosheid van de straat
in zijn ogen op
En de voldane gezichten ...
De lepels
graven in de borden
en in jouw hoofd graven de zorgen
‘Lekker’
De beleefdheid vereist dat je dan ook
‘Echt Lekker’ mompelt
De vrachtwagen van de geest raast voort
…
Ik ben daar
Een opeenhoping van het noodlot
verbrandt steden en palmbomen
Ben ik daar wel?
…
…
Over het nat van de glazen observeer ik de gezichten der
geliefden
…
Wat?
Over het nat van de glazen observeer ik de gezichten der
geliefden
…
Mijn God. Wat een hopeloze toestand
Laat ik alle manieren ter zijde leggen
en vertrekken
Laat ik alle richtingen in de wc werpen
en vertrekken
Want de aarde zit in mijn hoofd .. en die draait en draait
maar door
…
Zal ik mijzelf vergeven
na wat er gebeurd is
en wat er nog gaat gebeuren in het vuur van de
verwantschap?
…
Het is niet genoeg dat ik de straten van excuses heb
…
Dus
Laat ik nu dan maar een fles drank kopen
En vooruit, nog maar een
…
Hé jij daar!
Blijf daar niet zo achterlijk zitten
in een restaurant, met mensen die niet weten wat er in je
hoofd raast
en al zouden ze het weten, dan nog is dit niet de geschikte
plek
…
Ik strek de hand van mijn hart
om te graven in de taille van de tijd
Misschien dat zo de zorgen afnemen
Onder het onschuldige gelach
razen de muilezels van verdriet maar door
En dus wend ik het hoofd,
de gezichten scherp aankijkend…
En glimlach ik ook maar…
Ik strek de hand van mijn hart om te graven in de taille van
de plaats
Misschien dat zo de zorgen afnemen
“Hmmmm echt lekker”
Je knikt met je hoofd
Je tracht het geraas van de muilezel te stoppen
Je smeekt jezelf om een glimlach
om welgemanierd
en overtuigend tevreden
te lijken…
© Naji Rahim
© Vertaling: Jan Jaap de Ruiter